دانشمندان، یکی از عوامل موفّقیت را برخورداری از توان «انتظار کشیدن» دانسته‌اند و بر این باورند که بدون این عامل، نمی‌توان یک زندگی کامیاب را رقم زد. افرادی که توان انتظار کشیدن ندارند و نمی‌توانند صبر کنند، کسانی هستند که هم لذت‌های آنی و فوری را طلب می‌کنند و به آینده نمی‌اندیشند، و هم خواسته‌هایشان باید فوراً ارضا شود. در حالی که زندگی موفّق، نیازمند صبر و گذشت از لذت‌های آنی، برای رسیدن به لذّت پایدار آتی است.

افراد فاقد این توانایی، هر چند لذت‌های آنی را به دست می‌آورند، امّا آینده و لذت‌های پایدار آن را از دست می‌دهند. به همین دلیل، دانشمندان، توان انتظار کشیدن را عامل اساسی موفّقیت می‌دانند و در همین زمینه، از اموری همانند توان منع و بازداری، 1 به تأخیر انداختن ارضای خواسته 2 و مقاومت در برابر وسوسه، 3 یاد می‌کنند.

این نظریه پردازان، با آزمایشی که انجام دادند، نشان دادند کسانی که در کودکی، توان انتظار کشیدن و به تأخیر انداختن خواسته را آموخته‌اند، در بزرگ سالی، زندگی موفّقی داشته‌اند و بر عکس، کسانی که فاقد چنین نیرویی بوده‌اند، در آینده، خلاف‌کار و بزه‌کار شده‌اند.

نکته جالبی که در این آزمایش به دست آمد، وجود روش‌هایی بود که کودکان، برای به تأخیر انداختن خواسته‌های خود و بالا بردن توان انتظار کشیدن، به کار برده بودند. همه آن‌ها به نوعی (نقاشی کردن، بازی کردن، صحبت کردن با دوست خود و خوابیدن و...)، حواس خود را از موضوعی که باید نسبت به آن انتظار می‌کشیدند (مثل غذای خوش مزه، پس از یک گرسنگی طولانی)، پرت می‌کردند. توان انتظار کشیدن و قدرت بازداری از خواسته‌ها، همان چیزی است که در ادبیات دین، تحت عنوان «تقوا» شناخته می‌شود؛ البته در سطحی بالاتر و متعالی‌تر.

آنچه دانشمندان طرح کرده‌اند، قاعده‌ای فراگیر بوده و تمام جنبه‌های زندگی را در بر می‌گیرد، که یکی از آن‌ها «غریزه جنسی» است. آنچه در این بحثْ مهم است، روش‌های مؤثّر در بالا بردن توانِ انتظار کشیدن و تحقّق خویشتن‌داری جنسی است. خویشتن‌داری، در هر امری و از جمله در قلمرو غریزه جنسی، نیاز به کسب «مهارت» دارد. بدون برخورداری از مهارت، نمی‌توان به خویشتن‌داری دست یافت. یکی از علل مهم ناکامی در خویشتن‌داری، برخوردار نبودن از مهارت‌های خویشتن‌داری است. بنا بر این، یکی از مسائل مهم در بحث عفاف، «مهارت‌های خویشتن‌داری جنسی» است که در متون دینی، فراوان به آن پرداخته شده و در ادامه، به بیان آن‌ها می‌پردازیم.

مهارت‌های خویشتن‌داری جنسی

مهارت‌های خویشتن‌داری جنسی را در دو بخش ارائه می‌کنیم : «مهارت‌های شناختی ـ معنوی» و «مهارت‌های رفتاری».

الف. مهارت‌های شناختی ـ معنوی

شناخت، منشأ رفتارها و احساسات انسان است. خویشتن‌داری و بازداری، در هر قلمرویی از جمله در قلمرو جنسی، نیازمند برخورداری از شناخت ها و باورهای لازم است. این جاست که مفاهیمی همانند معرفت، ایمان و باور به خدا معنا می‌یابند. ایمان و باور به خدا، یکی از مهم‌ترین عوامل در تقویت خویشتن‌داری جنسی است که کمتر مورد توجّه قرار گرفته و قفل شده، مانده است.

نقش ایمان در خویشتن‌داری جنسی، بحث دامنه داری است که نمی‌توان در این نوشتار، به آن پرداخت. اموری همچون محبّت به خدا، شکر، حیا، امید به بهشت، ترس از دوزخ و... از زیرمجموعه‌های این بحثند. فقط به عنوان نمونه، بحثی کوتاه درباره حیا خواهیم داشت.

ادامه مطلب...

تعریف "عشق حقیقی" : عشق مطلق به خویشتن که بی اختیار و به صورت خودجوش در فضای خارجی منتشر شده و به سوی افراد دیگر جاری می شود و مجدداً به سمت خودتان باز می گردد.

عشق واقعی چگونه ابراز می شود؟ عشق واقعی تنها به واسطه ی عشقی می تواند منتشر شود که هیچ گونه فیلتری در آن وجود نداشته باشد و در ازای خود چیزی را از دیگران طلب نکند. اگر عشق همراه با ترس، حسد، کمبود و یا سایر نیازها باشد، ماهیت اصلی عشق حقیقی در آن گنجانده نشده است و تنها سایه ای محو از آنچه که باید باشد را به تصویر کشیده. عشق حقیقی را تنها می توان از راه یک کانال روشن انتقال داد.

چگونه مسیری روشن برای ابراز عشق باشم؟

آن زمان را به خاطر می آورید که تلویزیون ها آنتن های مناسب نداشتند و تصاویر را به صورت برفکی نشان می دادند. افراد بعد از یک مدت خسته می شدند و حتی اگر برنامه مورد علاقه شان هم در حال پخش بود باز هم تلویزیون را خاموش می کردند. هر چیزی جز عشق حقیقی هم یک چنین احساسی را در وجود افراد ایجاد می کند. اگر عشق خالص نباشد مثل این است که می خواهد پیام خود را از طریق یک شبکه برفکی به طرف مقابل انتقال دهد. زمانی می توانید عشق حقیقی را بروز دهید که از یک دریچه ی ارتباطی شفاف استفاده کنید. زمانیکه با ایجاد فیلترهای مختلف بخواهید عشق خود را فیلتر کنید عشق خود به خود از بین می رود و تکه های آن از هم پاشیده می شوند. عشق حقیقی از همه نظر کامل است. اگر تکه تکه شده باشد و در ابراز آن مضایقه وجود داشته باشد، دیگر عشق حقیقی نخواهد بود و تنها ظاهر عشق را به خود می گیرد

ادامه مطلب...

چرا برخی از آقایون ترجیح می دهند که ازدواج نکنند و مجرد باقی بمانند؟ تحقیقات حاکی از این مطلب هستند که 35% از مردانی که در سن ازدواج قرار دارند تمایلی به ازدواج ندارند. گفته می شود که این افراد بین 25-30 ساله هیچ گونه علاقه ای حتی به صحبت کردن در مورد مبحث ازدواج هم ندارند. یکی از دلایل عمده این مسئله آن است برخی از این افراد در خانواده های کم توان مالی به دنیا آمده اند و در محدودیت و به دور از مهر و عطوفت رشد کرده اند و لذا اساساً نسبت به همسر، فرزند، و زندگی مشترک دلسرد هستند و حس خوبی ندارند. این افراد به دلیل سختی ها و مرارت هایی که در کودکی خود متحمل شده اند، دارای اعتماد به نفس پایینی هستند، بر این باورند که توانایی خوشبخت کردن نفر دومی را ندارند، و نمی خواهند زیر بار مسئولیت زندگی بروند. باید توجه داشت زمانیکه زن و مرد یکدیگر را دوست داشته باشند و برای هم ارزش قائل باشند، ازدواج خود را به منزله یک اشتراک قابل تحسین جلوه می دهد و زوجین را از مزایای بیشماری بهرمند می نماید.

از سوی دیگر برخی از آقایون هم هستند که تصور می کنند فقط زمانی آمادگی ازدواج را دارند که سایر جنبه های زندگی آنها به حد کمال رسیده باشد: از دانشگاه فارغ التحصیل شده باشند، شغل خوبی داشته باشند، سفرهای متعددی به اقصی نقاط جهان رفته باشند، با دوستان خود تجربه های زیادی را کسب کرده باشند و ...برای برخی از افراد ازدواج یکی از مهمترین وقایع موجود در زندگی است. اغلب مردها نامزد خود را به چشم یک زن و نه همسر نگاه می کنند و در همان مقاطع ابتدایی ارتباط او را می سنجند تا دریابند که آیا علایق و سلیقه های مشترکی در زندگی دارند یا خیر.

ادامه مطلب...

همه والدین گاهی با این مشکل مواجه می شوند که چطور باید به بعضی از سوالاتی که فرزندنشان می پرسند، پاسخ دهند؛ سوالهایی مثل "بچه ها از کجا به وجود می آیند؟" یا سوالات دشواری از این قبیل.
خیلی از والدین سعی می کنند با پاسخهای کوتاه و گنگ فرزندانشان را از سر خود باز کنند. شما هم تابه حال اینکار را کرده اید؟
ما بعنوان پدر یا مادر کودکانی که در سن رشد هستند باید یاد بگیریم که راحت با فرزندان خود حرف بزنیم؛ طوریکه هم برای خودمان و هم برای فرزندمان راحت باشد. در آن واحد پاسخی که به فرزندمان می دهیم باید واقعی و صحیح باشد، البته باید به تناسب سن و سال او هم مطرح گردد.
در این مقاله می خواهیم به شما آموزش دهیم که چطور به سوالات عجیب و غریب فرزندانتان به درستی پاسخ دهید.
به سوالات فرزندانتان احترام بگذارید. وقتی کودکتان از شما سوالی می پرسد آنرا یک هدیه تلقی کنید، به جای اینکه فرزندتان را برای گرفتن جواب به سراغ همسایه، گوگل یا هر جای دیگری بفرستید که معلوم نیست چه پاسخی در اختیار او بگذارد، پاسخهایی که معلوم نیست برای سن او مناسب باشد یا نه.
اولین کاری که باید بکنید این است که به کودکتان بفهمانید که سوال خیلی خوب و بجایی پرسیده است. در پاسخ دادن به او یادتان باشد که کارتان را کنار بگذارید و همه توجه و حواستان را به فرزندتان بدهید. حتماً رودررو با او حرف بزنید و موقع حرف زدن قدتان را هم قد او کنید.
بعد باید از فهم درست سوال مطمئن شوید. باید ببینید که فرزندتان واقعاً از آن سوال چه منظوری داشته است. خیلی وقت ها منظور واقعی بچه ها آن چیزی نیست که به زبانشان می آید.
باید بدانید که کی زبانتان را نگه دارید. اکثر والدین در پاسخ به سوالات مهم فرزندانشان خیلی پرگویی می کنند. کاری که ما باید بکنیم این است که کمی اطلاعات به آنها بدهیم و بعد توضیحاتمان را قطع کنیم. با این روش فرزندتان خیلی بیشتر یاد می گیرد، تااینکه یکدفعه با بمبارانی از اطلاعات مواجه شود. جذب اطلاعات جدید برای بچه ها زمان می برد.

ادامه مطلب...

میزان بالای تماشای تلویزیون در ایران به جای کتابخوانی و تمایل زیاد به استخدام در دستگاه دولتی ( پشت میز نشینی)،همچنین عدم تمایل برای کسب تخصص و مهارت و کارآفرینی و وجود تعطیلی فراوان سالانه ( بین التعطیلین) از جمله خصایص دیگر است.

مشاور کمیسیون اجتماعی مجلس با بیان اینکه بر اساس آمارهای مجله جهانی ارزیابی رفتار بین المللی، ایرانیان در تنبلی اجتماعی بعد از اعراب و آفریقاییان جایگاه سوم را در جهان به خود اختصاص داده اند گفت:در نمونه گیری از میان سه هزار و 328 نفر از جوانان مشخص شد که 45 درصد آنها دچار تنبلی فردی بودند.

مجید ابهری با اشاره به اینکه تنبلی می تواند مبنای بسیاری از آسیبهای فرهنگی و اجتماعی باشد، افزود: بسیاری از ناهنجاریهای موجود در جامعه با تنبلی ارتباط مستقیم دارد.

وی با تاکید براینکه بسیاری از عادتهای فرهنگی و صفات اجتماعی ما ریشه در تنبلی اجتماعی دارد گفت: بعد از اعراب و آفریقاییان، ایرانیها ضمن اینکه دارای میزان تنبلی بالاتر از متوسط جهانی هستند، جایگاه سوم را به خود اختصاص داده اند.

به گفته وی، در اولین روز فروردین 88 مقام معظم رهبری از تنبلی اجتماعی به عنوان دشمن درونی ایرانیان نام برده و تاکید کردند تنبلی، نشاط کار نداشتن، ناامیدی، خودخواهی های افراطی، بدبین بودن به دیگران، بدبین بودن به آینده و نداشتن اعتماد به خود، بیماری است.

متخصص علوم رفتاری تاکید کرد: در همین راستا در کشور ما فرهنگ یقه سفیدی پذیرفته شده یعنی افراد درس می خوانند تا کار نکنند و اگر کسی درس نخواند باید کارکند یعنی فرار کردن از کار و زحمت یک نوع زندگی است. این خصایص اخلاقی منفی در جامعه به یکی از ویژگیهای رفتاری ناپسند تبدیل شده است.

ابهری خاطرنشان کرد: در گذشته هر کسی که کار می کرد و بیشتر زحمت می کشید زرنگ قلمداد می شد اما امروز بر عکس و مخالف این مساله را می توان در عدم تمایل به درس خواندن درمدارس و دانشگاهها و در کار اداری بعضی از کارمندان مشاهده کرد.

مشاور کمیسیون اجتماعی مجلس گفت: میزان بالای تماشای تلویزیون در ایران به جای کتابخوانی و تمایل زیاد به استخدام در دستگاه دولتی ( پشت میز نشینی)،همچنین عدم تمایل برای کسب تخصص و مهارت و کارآفرینی و وجود تعطیلی فراوان سالانه ( بین التعطیلین) از جمله خصایص دیگر است.

به گفته وی، نهادهای فرهنگی و پژوهشی باید برای حل این مشکل، پژوهشهایی درباره علل پایین بودن میزان مشارکت اجتماعی، فرد گرایی افراطی، عدم مراعات حقوق شهروندی، تخلفات رانندگی، پایین بودن میزان بهره وری، عدم اقبال به تحصیل، گسترش فعالیت شبکه ای و هرمی و تنبلی اجتماعی پژوهشهای کنند تا بتوان به طور ریشه ای این ناهنجاری را از بین برد.

این آسیب شناس اجتماعی در مورد معیارهای ارزیابی تنبلی فردی افزود: تقدیر گرایی (هجوم به فالگیران ، رمالان و...) توجه افراطی به آینده، تمایل به کارهای زودبازده و یک شبه، خود مداری، فرار از مسئولیت به دلیل منافع فردی، احساس بی قدرتی، بی هنجاری معیارهای مناسبی برای ارزیابی میزان تنبلی فردی است.

وی به ارزیابی که در این خصوص در تهران انجام شده اشاره کرد و گفت: در نمونه گیری ازمیان 3 هزار و 328 نفر از جوانان مشخص شد که 45 درصد از جوانان دچار تنبلی فردی بودند.

ابهری تاکید کرد: براساس این تحقیق، استقبال نکردن از تحصیل به دلیل کسب درآمد بیشتر و الگو قرار دادن دلالی به جای فعالیت مولد و کارآفرین نمونه بارز گسترش این رفتار در جامعه ما است.

این استاد دانشگاه گفت: برای پیشگیری و درمان این موضوع پیشنهاد می شود موسسات فرهنگی و علمی در زمینه های تنبلی فردی و اجتماعی و یافتن راه حل و درمان آنها طرحهای پژوهشی اجرا کنند تا از افزایش و گسترش آن جلوگیری شود.

منبع خبر : عصر ایران - http://www.asriran.com/fa/print/165342

آیات سرخ

قصه همان است که بود...

کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا...

و مسلمان را حیات در خون است که معنا می‌شود...

و هر روز شمشیری و نیزه‌ای و تفنگی هست تا قلب مسلمان را نشانه بگیرد...

عشق محمد است که عاشق را سرخ می‌خواهد و بی سر...

معرکه، روزی طف بود و روزی دیگر فکه و امروز میدان لولو...

گمان کردند اگر مرواریدهایش به خاک بیفتد راه آسمان گم می‌شود...

دریای خون اما، خروش از فریاد حسین می‌گیرد که هیهات منا الذله...

بگذار آل سعود این بار سپاه ابرهه‌اش را به کعبه‌ی انسانیت روانه کند...

چه باک که او بالمرصاد است...

و ابابیل در اوج پرواز...

http://www.todaybahrain.com

به گزارش شیعه آنلاین، شب هنگام محمد باقر - طلبه جوان- در اتاق خود مشغول مطالعه بود که به ناگاه دختری وارد اتاق او شد در را بست و با انگشت به طلبه بیچاره اشاره کرد که سکوت کند و هیچ نگوید.

دختر پرسید: شام چه داری؟؟ طلبه آنچه را که حاضر کرده بود آورد و سپس دختر که شاهزاده بود و به خاطر اختلاف با زنان حرمسرا خارج شده بود در گوشه‌ای از اتاق خوابید.

صبح که دختر از خواب بیدار شد و از اتاق خارج شد ماموران،شاهزاده خانم را همراه طلبه جوان  نزد شاه بردند شاه عصبانی پرسید چرا شب به ما اطلاع ندادی!

محمد باقر گفت: شاهزاده تهدید کرد که اگر به کسی خبر دهم مرا به دست جلاد خواهد داد...

شاه دستور داد که تحقیق شود که آیا این جوان خطائی کرده یا نه؟ و بعد از تحقیق از محمد باقر پرسید چطور توانستی در برابر نفست مقاومت نمائی؟ محمد باقر 10 انگشت خود را نشان داد و شاه دید که تمام انگشتانش سوخته و ...

علت را پرسید. طلبه گفت: چون او به خواب رفت نفس اماره مرا وسوسه می نمود هر بار که نفسم وسوسه می کرد یکی از انگشتان را بر روی شعله سوزان شمع می‌گذاشتم تا طعم آتش جهنم را بچشم و بالاخره از سر شب تا صبح بدین وسیله با نفس مبارزه کردم و به فضل خدا، شیطان نتوانست مرا از راه راست منحرف کند و ایمانم را بسوزاند.

شاه عباس از تقوا و پرهیز کاری او خوشش آمد و دستور داد همین شاهزاده را به عقد میر محمد باقر در آوردند و به او لقب میرداماد داد و امروزه تمام علم دوستان از وی به عظمت و نیکی یاد کرده و نام و یادش را گرامی می دارند. از مهمترین شاگردان وی می توان به ملا صدرا اشاره نمود.

نفس اماره یکی از عواملی است که انسان را به ارتکاب گناه وسوسه می کند. قران کریم می فرماید: نفس اماره به سوی بدیها امر می کند مگر در مواردی که پروردگار رحم کند (سوره یوسف آیه 53) انسانهایی که در چنین مواردی به خدا پناه میبرند خداوند متعال آنها را از گزند نفس اماره حفط می کند و به جایگاه ارزشمندی می رساند.

حکایت اول:

در تاریخ ملل و نحل نمونه های فراوان به چشم می خورد مثلاً(معاویه دوم) را همه می شناسند. پدر او یزید قاتل حضرت اباعبداللّه علیه السّلام است که عمری را در می گساری و فساد بسر برده و مادرش از زنان بدنام چادر نشین قبیله بود که عمری در خدمت فحشاء و فساد می زیست و در رأس دودمان بنی امیه، چه جنایت ها که نکردند، مراحل گذشته تربیتی و عوامل قبل همه فاسد و خراب و آلوده بوده اند جدش ابوسفیان معروف است که همواره با رسول خدا و مسلمانان در جنگ بوده و پدر بزرگش معاویه، که در شرارت و قساوت و فساد زندگی همانند نداشت، اما استاد و مربی نمونه، معاویه دوم را عوض کرد، خط داد، جهت بخشید که پس از مرگ یزید در مسجد شام مرکز توطئه گران تاریخ و راهزنان راه خدا به منبر رفت، و آنگاه که همه آمده بودند تا با او برای خلافت بیعت کنند، پس از حمد و ثنای خدا، به رسول اکرم صلی اللهّ علیه و آله و اهل بیتش درود فرستاد و سپس علی علیه السّلام و خاندانش را به نیکی یاد کرد، آنهم در شام و در میان مردم آنجا، که آوردن نام علی علیه السّلام جرم بود و سالها ممنوع شده بود و همه مردم علی علیه السّلام را به زشتی یاد می کردند . آنگاه گفت :ای مردم جدم معاویه و پدرم یزید، غاصب حق خلافت بودند و بر من سخت و ناگوار است که می دانم آنها الآن به عذاب الهی دچارند، مردم، خلافت حق علی علیه السّلام و فرزندان اوست بروید و امام حق را بشناسید.

پس از بررسیهای فروان فهمیدند که استاد او از شیعیان اهل بیت علیهم السّلام بوده، می بینید که نقش استاد تمام آن نقش ها و حالات روانی و اخلاقی گذشته و عامل محیط و خانواده و عامل وراثت همه را از بین برده است و نقش دیگر، و رنگی نمونه به خود زد.

در این رابطه پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله می فرمایند:

"السعید قدیشقی و الشقی قد یسعد"

یعنی گاهی بر اثر عوامل مؤثر دیگر، سعید و صالح، شقی و بدبخت می گردد و شقی و تبهکار سعید و رستگار می شود.

همین طور ممکن است کودکی تمام مراحل گذشته را به سلامت طی کند اما عامل استاد و مربی او را به فساد و تباهی و رکود بکشاند .

از این رو مسئولیت اجتماعی دیگری به نام انتخاب استاد خوب و صالح دامنگیر پدران و مادران و نظام حاکم بر جامعه می باشد.(17)

ادامه مطلب...

در سیستم های آموزشی، افراد زیادی مشغول به کارند و فعالیت های آنها بطور مستقیم یا غیر مستقیم در تربیت دانش آموزان و یا دانشجویان مؤثر است اما در این میان، نقش معلمان و اساتید و دانشگاهها از دیگر افراد بسیار برجسته تر می نماید چنان که بیشتر اوقات را دانش آموزان در مدرسه و دانشجویان در دانشگاه زیر نظر آنها سپری می کنند و عوامل دیگر هم فراهم آورنده زمینه برای فعالیت معلّم ها و اساتید می باشد از این رو بسیاری از دانش آموختگان نظام آموزشی سنتی و جدید شکل گیری شخصیت خود را مرهون معلمان خود می دانند یکی از نویسندگان که عمری را به معلمی گذرانده می نویسد: یکی از تحصیل کرده هایی که تحصیلات عالی و دکترای خود را در کشور آلمان به پایان رسانیده بود چندین بار اقرار واعتراف کرد که همه عقاید دینی او مدیون ارتباط با معلّم خود بوده است.(1)

زیرا آنچه در فرایند تعلیم و تربیت به متعلم انتقال می یابد تنها معلومات و مهارت های معلّم نیست بلکه تمام صفات، خلقیات، حالات نفسانی و رفتار ظاهری او نیز به شاگردان منتقل می شود.(2)

رابطه دانش آموز با معلّم یک رابطه باطنی و معنوی است دانش آموز و یا دانشجو معلّم را شخصیتی محترم و ممتاز می داند که او را در بزرگ شدن و به استقلال و آزادی رسیدن، و به عضویت رسمی جامعه در آمدن کمک و مساعدت می نماید معلّم با روح و جان دانش آموز و یا دانشجو سروکار دارد و به همین جهت بعنوان یک الگوی محبوب و مطاع پذیرفته می شود . دانش آموز اگر چه قبلا در محیط خانواده علوم و اطلاعات فراوانی را کسب کرده رفتارهایی را آموخته و به اموری عادت کرده و تا حدودی شخصیت او شکل گرفته است ولی هنوز شکل ثابت به خود نگرفته و تا حد زیادی قابل انعطاف و تغییر می باشد. کودک و نوجوان در این سنین از محیط خانواده خارج می شود و بطور رسمی در اجتماعی جدید یعنی مدرسه و یا دانشگاه پذیرفته می شود .

دانش آموز در این اجتماع جدید فرصت می یابد تا افکار و اندوخته های دینی و رفتار و عادتهای گذشته اش را مورد بازنگری قرار دهد و شخصیّت خویش را بسازد و تکمیل و تثبیت نماید.

با نفوذترین و محبوب ترین فردی که می تواند در این مرحله حساس او را یاری کند معلّم است به همین جهت دانش آموزان و یا دانشجویان معلّم و استاد خود را بعنوان یک الگو و اسوه می پذیرند و از رفتار و گفتار و اخلاق خوب یا بد او سرمشق می گیرند . و خود را با وی همسان و همانند می سازند.

همچنین دانش آموزان همه اعمال و رفتار معلمان و مدیر و حتّی سرایدار مدرسه را زیر نظر دارند، و از آنها درس می گیرند دانش آموزان از طرز برخورد و تعامل معلمان با مدیر، معلمان با یکدیگر، معلمان با خدمتکاران مدرسه و معلمان با دانش آموزان درس می گیرند.

ادامه مطلب...

پاسخ :
روایات در مورد چگونگی رحلت حضرت (عج) (شهادت یا مرگ طبیعی) مختلف است. در کتابی به شهید شدن امام زمان (عج) توسط یک پیرزن با اوصاف خاص تصریح شده (الزام الناصب، ص 190) اما سندی برای این حدیث بیان نشده است .لذا نمی توان آن را پذیرفت. در مورد شهادت حضرت، روایات کلی هم وجود دارد که بر اساس آنها، هیچ امامی نیست، مگر این که کشته یا مسموم می شود. (من لا یحضره الفقیه، ج2، ص 585، ح 3192) . ظاهر این گونه روایات، شهادت حضرت را بیان می کند، (کفایه الاثر، ص 227) اما دلیل قطعی بر شهادت شخص حضرت، وجود ندارد.
در روایات آمده، امام حسین (ع) و یارانش در اواخر حیات امام زمان (عج) رجعت می کنند و امام زمان (عج) بعد از معرفی آنها و شناخت مردم، از دنیا رحلت می کند و امام حسین (ع) غسل و دفن حضرت را بر عهده می گیرد. (کافی، ج8 ، ص 206؛ بحارالانوار، ج 53، ص 93، ح 102 از کافی) سپس سالهای طولانی حضرت امام حسین (ع) حکومت می کند و رهبری را بر عهده می گیرد. طبق این نوع روایات امام زمان (عج) به مرگ طبیعی از دنیا می روند و این احتمال قوی تر به نظر می رسد.

مطلب مربوط به شهادت حضرت در الزام الناصب چنین است :
« با پایان یافتن هفتاد سال از آمدن امام زمان(عج) زنی از قبیله بنی تمیم به نام سعیده او را شهید می کند. وی همچون مردان، دارای ریش می باشد و در حالی که امام زمان(عج) از راهی می گذرد، با هونگی از جنس سنگ امام را به شهادت می رساند. پس از فوت امام زمان(عج)، امام حسین(ع) غسل، تکفین و تدفین او را انجام می دهد» (محمد الصدر، موسوعه الامام المهدی، الکتاب الثالث، تاریخ ما بعد الظهور، ص 881، دارالتعارف للمطبوعات).
اشکالاتی چند در این مطلب وجود دارد از جمله اینکه این سخن روایتی از یکی از معصومین(ع) نیست ، بلکه سخنی منقول از یکی از علماست، آن هم عالمی ناشناخته. اگر هم عبارت یاد شده به مضمون روایات اشاره داشته باشد، در این صورت هم به دلیل ناشناخته بودن سند، مرسل به حساب آمده و به دلیل ضعیف بودن از ناحیه سند، پذیرفته نیست، از این رو نمی تواند بیانگر رویدادی تاریخی باشد.
ریش دار بودن قاتل نیز که خود یک زن است، روایت را با اشکالات فراوانی روبرو می کند از جمله: - هر چند به گونه ای نادر، برخی از زنان، ریش بسیار مختصری در می آورند، ولی هیچ گاه میزان آن به اندازه ریش یک مرد نمی رسد، آن گونه که در روایت بدان اشاره شده است. - در تاریخ سابقه ندارد که حتی یک زن به صورت ریش کامل یک مرد، ریش درآورده باشد ولی در روایت بدان تصریح شده است. اگر هم گفته شود چنین چیزی به عنوان یک استثناء و به قدرت الهی موجود شده تا با قاتل ولی عصر(عج) قرار گیرد پاسخ آن است که اگر چنین زنی مدتی در میان مردم آن زمان زندگی کند، با توجه به سخن گفته شده از او در کتاب ها به عنوان قاتل امام زمان(عج)، در این صورت حکومت حضرت مهدی(عج) درباره آن تصمیمی خاص می گرفت.
رحلت به طریق عادی

بر اساس روایات امام زمان به طریق عادی و پس از مدتهای مدیدی حکومت کردن از دنیا میروند و امام حسین متکفل کفن و دفن ایشان می شوند . یکی از اصول مسلم و قطعی که شیعه بدان معتقد است این است که امام را امام غسل می دهد این برگرفته از حدیث امام رضا (ع) است که می فرماید: امام را جز امام غسل نمی دهد . بنابراین باید یکی از امامان رجعت نموده مراسم تغسیل و خاکسپاری امام عصر(عج) را برعهده بگیرد که طبق روایات رسیده امام حسین(ع) این مهم را انجام می دهند. در تفسیر عیاشی ذیل آیه شریفه «نم رددنا لکم الکره علیهم (اسراء / 6) « از امام صادق نقل شده است که: مقصود، زنده شدن دوباره امام حسین(ع) و هفتاد نفر از اصحابش در عصر امام زمان(ع) است، در حالی که کلاه خودهای طلایی بر سر دارند و به مردم رجعت و زنده شدن دوباره حضرت حسین (ع) را اطلاع می دهند تا مومنان به شک و شبهه نیفتند و این در حالی است که حضرت مهدی (ع) در میان مردم است. هنگامی که همه مؤمنان، امام حسین(ع) را شناختند و تأیید کردند که او حسین(ع) است مرگ حضرت مهدی(عج) فرا خواهد رسید و دیده از جهان فرو می بندد. آنگاه امام حسین(ع) وی را غسل و کفن و حنوط می کند و به خاک می سپارد که هرگز امام را جز امام غسل نمی دهد. پس از رحلت امام زمان(عج) و تدفین ایشان، امام حسین(ع) عهده دار حکومت جهانی ایشان می شوند و به قدری حکومت می کنند که گفته شده است، از کثرت سن ابروهایش روی دیدگان مبارکش را می پوشاند تا اینکه روز قیامت و رستاخیز فرا رسد. در برخی روایات هم آمده که چون قائم آل محمد (ص) از دنیا برود چهل روز پس از آن قیامت بر پا می گردد و مردگان از گورها به درآیند و برای جزای محشر آماده گردند ...».(ارشاد شیخ مفید، ترجمه ساعدی خراسانی، کتابفروشی اسلامیه، ص 708)
خلاصه آنکه :
به احتمال زیاد امام حسین (ع) و یارانش در اواخر حیات امام زمان (عج) رجعت می کنند و امام زمان (عج) بعد از معرفی آنها و شناخت مردم، از دنیا رحلت می کند و امام حسین (ع) غسل و دفن حضرت را بر عهده می گیرد. (کافی، ج8 ، ص 206؛ بحارالانوار، ج 53، ص 93، ح 102 از کافی) سپس سالهای طولانی حضرت امام حسین (ع) حکومت می کند و رهبری را بر عهده می گیرد. طبق این نوع روایات امام زمان (عج) به مرگ طبیعی از دنیا می روند و این احتمال قوی تر به نظر می رسدو هیچ بی عدالتی در این زمینه وجود ندارد

برای مطالعه در این زمینه ر.ک: 1.آینده جهان(دولت و سیاست در اندیشه مهدویت)، رحیم کارگر 2. بازگشت به دنیا در پایان تاریخ ، خدا مراد سلیمیان

آدرس :http://www.porseman.org/q بانک پرسش و پاسخ دانشجویی می باشد. شما می توانید با طرح سوال خود در صفحه http://www.porseman.org/q/newq.aspx و یا آدرس الکترونیکی info@porseman.org با سرعت بیشتری پاسخ رادریافت نمایید.
سایت های موضوعی اداره مشاوره : porsemani.ir