« کاش می شد . . . »

کاش می شد روی قلب خود نوشت

قصّه ای غمناک از این سرنوشت

کاش می شد در کنار آب حوض  

شمعدانی هایی آورد از بهشت

کاش می شد عشق را باور کرد  

 قصه ای با عاشقی از بر کرد

کاش می شد در سکوت آینه

قطعه گلبرگی زیخ ، پرپر کرد

کاش می شد ساحل دریا بود

 قاصدک را خبر از فردا بود

کاش می شد در گلستان وجود

  نام تو ، ورد زبان ما بود

کاش می شد همچو بارانی سپید  

مرغ عشقی را زفرسخ ها دید

کاش می شد همچو ققنوس زمان

از همان خاکستر عشق ، دمید